کد مطلب:119223 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:148
اما بعد، خداوند سبحان دنیا را مقدمه ای برای مابعد آن (آخرت) قرار داده و اهل دنیا را در بوته ی امتحان درآورده تا روشن شود كدام یك بهتر عمل می كنند. ما برای دنیا آفریده نشده ایم و تنها برای كوشش و تلاش در آن مامور نگشته ایم، ما در دنیا آمده ایم تا به وسیله ی آن آزمایش شویم. خداوند مرا به تو و تو را به وسیله ی من در معرض امتحان درآورده و هر كدام از ما را حجت بر دیگری ساخته. [صفحه 159] تو به دنیا رو آوردی و تفسیر قرآن را برخلاف حق، وسیله ی رسیدن به دنیا ساختی و مرا در برابر چیزی مواخذه می كنی كه دست و زبانم هرگز به آن آلوده نشده (اشاره به قتل عثمان است). تو و اهل شام آن را دست آویز كرده اید و به من نسبت داده اید تا آنجا كه عالمان شما جاهلانتان را و آنان كه سركارند از كارافتادگان شما را به آن تشویق می كنند. از خدا بترس! و با شیطان كه در رام كردنت می كوشد ستیزه كن! و روی خویش را به سوی آخرت، كه راه من و تو است بگردان! و بترس از آن كه خداوند تو را به زودی به یك بلای كوبنده، كه ریشه ات را بزند و دنباله ات را قطع كند، دچار سازد. من برای تو سوگند یاد می كنم، سوگندی كه تخلف ندارد، بر این كه اگر خداوند، من و تو را در میدان نبرد گرد آورد و مقدرات من و تو را در پیكار با یكدیگر كشاند، آنقدر در برابر تو بمانم تا خداوند میان ما حكم فرماید كه او بهترین حاكمان است (اشاره به این كه از دست من نجات نخواهی یافت).
(نامه پنجاه و پنجم)
صفحه 159.